"คุณหมอตี๋ - อานุภาพ จินทนากร" "และ "คุณหมอก้อย - มันฑนา สุวรรณสาร" เล่าให้เราฟังถึง จุดเริ่มต้นในการเลี้ยงสุนัขรวมไปถึงความรู้สึกต่อน้องหมาจรจัดว่า

"ถ้ามองในมุมของคนรักน้องหมามันก็เป็นเรื่องน่าเศร้านะคะ เพราะบางทีเราก็อยากช่วย แต่ก็ช่วย ได้แค่การให้อาหารเขาหนึ่งมื้อ ลูบหัวเขาไม่กี่ที เหมือนกับว่าเราแค่ผ่านไปเจอเขาได้แค่ช่วงนั้น แต่ใน ความเป็นจริงแล้วพวกเขาก็ยังคงต้องอยู่ตรงนั้น ต้องเจอกับสภาพแวดล้อมที่ไม่ดี ต้องเจอกับอะไรที่แย่ๆ มากมาย ซึ่งมันก็ถือเป็นเรื่องน่าสงสารมากนะคะ"คุณหมอก้อยเล่าถึงความรู้สึกที่มีต่อสุนัขจรจัด

จากความรู้สึกที่รักและสงสารในโชคชะตาของสุนัขจรจัดทั้งหลาย เมื่อมีบ้านเป็นของตัวเอง คุณหมอตี๋ และคุณหมอก้อย จึงได้ตัดสินใจว่าจะหาสุนัขมาเลี้ยงเป็นของตัวเองจริง ๆ เสียที ซึ่งก็เป็น ช่วงเดียวกับที่ทั้งคู่มีโอกาสได้รู้จักกับ โครงการ Pedigree® Find-a-home และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้น ที่ทำให้ทั้งคู่ได้พบกับ "แฮปปี้"

คุณหมอตี๋เล่าถึงความรู้สึกแรกที่ได้เจอกับแฮปปี้ว่า "ตอนแรกเลยเราอยากได้น้องหมาตัวหนึ่ง ที่เป็นพันธุ์ผสมโกลเด้นที่ศูนรักษ์สุนัขหัวหิน แต่ปรากฏว่ามีคนมารับอุปการะเขาไปเลี้ยงแล้ว เราก็เลย ลองดูน้องหมาที่ศาลายาแทน ก่อนไปเราดูข้อมูลน้องหมากันและตกลงกันว่าเราสนใจน้องหมาที่ชื่อ โซดา แต่พอเข้าไปดูปรากฏว่าเราไปได้ไปเจอกับแฮปปี้ ซึ่งตอนนั้นเขายังชื่อเจ้าสามอยู่ เขาเป็นตัวเดียว ที่มีอายคอนแทคกับเรา แล้วเขาก็เป็นตัวเดียวที่เข้ามาหาเหมือนว่าสนิทกันมานานมาก ในขณะที่ตัวอื่น สนใจแต่จะออกไปข้างนอก เราก็เลยรู้สึกถูกชะตากับเขาเป็นพิเศษ"

"แฮปปี้เขาเข้ามาหาเรา เหมือนกับว่าเขาเลือกเรา เขาไม่ได้เดินมาหาแบบธรรมดา เขาเดินมา เกาะตรงหัวเข่า" คุณหมอก้อยเล่าเสริมด้วยความประทับใจ การพบกันในวันนั้นทำให้ทั้งคู่จึงจัดสินใจที่จะรับอุปการะแฮปปี้ และหลังจากเป็นระยะเวลา หนึ่งเดือนกว่า ๆ แฮปปี้ก็ได้ก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในบ้านอันอบอุ่นของคุณหมอตี๋และคุณหมอก้อย

จาก "เจ้าสาม" สุนัข3ขาในโครงการบ้านรักหมาศาลายา กลายมาเป็น "แฮปปี้"สุนัขที่มีชีวิตใหม่ มีบ้านที่อบอุ่น มีเจ้าของที่น่ารักคอยดูแล แน่นอนว่านี่ถือเป็นการปรับตัวครั้งยิ่งใหญ่ของเขา เพราะเมื่อ สิ่งแวดล้อมที่คุ้นเคยเปลี่ยนไป สิ่งที่ตามมาคือความวิตกกังวล

"ตอนนั้นวิตกกังวลมากค่ะ มากแบบที่เรากลัวว่าเขาจะอยู่กับเราไม่ได้ และเขาไม่สามารถที่จะอยู่ กับสายจูงได้ค่ะ ใส่สายจูงแล้วเขาจะเหมือนหิน อยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับไปไหน เห็นไม้กวาดก็ร้องเป็นหมาขี้กลัว ไปหมดทุกอย่าง"คุณหมอก้อยเล่าถึงพฤติกรรมของแฮปปี้ในช่วงแรกที่เข้ามาอยู่ที่บ้านแต่ปัญหานี้ก็กลายเป็นเรื่องเล็ก หากเรารู้จักวิธีแก้ปัญหา คุณหมอตี๋เล่าถึงช่วงเวลาในการปรับตัวของ แฮปปี้ให้ฟังว่า

"ต้องบอกว่า อินเทอร์เน็ตช่วยเราได้เยอะจริง ๆ ครับ เพราะตอนแรก ๆ เราไม่รู้ว่าจะต้อง ทำยังไง เราก็ใช้วิธีโอ๋เขาทุกอย่าง แต่พอเราลองหาข้อมูลจากอินเทอร์เน็ต อ่านจากด็อกไอไลค์ นี่แหละครับ เราก็เลยรู้วิธีการจัดการกับเขาอย่างถูกต้อง เช่น ออกจากบ้านทุกครั้งต้องทำนิ่ง ๆ ไว้ ถึงบ้านก็ทำนิ่ง ๆ ไว้ เพื่อลดความตื่นเต้นของเขาลง ส่วนเวลาที่เราไม่อยู่บ้านก็คือเวลาที่จะทำให้เขารู้สึกชินและอยู่ ตัวเดียวได้ แล้วก็จะมีรางวัลให้ทุกครั้งที่เราจะออกจากบ้าน" แฮปปี้ใช้เวลาปรับตัว เพียงแค่ 2 สัปดาห์ เท่านั้น จริง ๆ หมาโตฝึกง่ายกว่าที่เราคิดไว้เยอะเลยค่ะ" หมอก้อยกล่าวเสริม

คุณก้อยเล่าถึงความน่ารักของแฮปปี้ว่า สิ่งที่ทำให้รู้สึกเอ็นดูแฮปปี้มากขึ้นทุกวันคือแฮปปี้เป็นหมา ที่เจียมตัวและซื่อสัตย์กับเจ้าของ “แฮปปี้เป็นหมาที่เจียมตัวมากค่ะ”คือก้อยเคยเจอหมาตัวอื่นมาเยอะ แต่ ไม่เคยเจอหมาที่เจียมตัวเท่ากับเขาเลย คือเหมือนกับ เริ่มต้นเลยที่เขามาใหม่ ๆ เวลาเขาจะเข้ามา หาเรา ทุกครั้ง เขาจะทำท่าแบบก้ม ๆ ค่อย ๆ เข้ามาก่อน พอหลัง ๆ มานี้บอกให้ทำอะไรก็ทำ บอกให้เขา อยู่ ข้างนอกเขาก็อยู่ พอสอนให้เขารอ เขาก็รอ ไม่ว่าจะรออาหาร หรือรอเรื่องอะไรก็ตาม เขาก็รอได้ จนกว่าเราจะเรียกเขาว่า มา ๆ พูดง่าย ๆ เลยค่ะว่าประทับใจ ในความซื่อสัตย์ ความเจียมตัวของเขาแล้วก็ เวลาเขาทำอะไรผิด เราก็จะดุ เราก็จะดุเขาได้ไม่นาน เพราะว่า เขาจะทำหน้าว่าเขารู้ตัวแล้วนะเราก็จะ ดุได้ไม่นานจริง ๆ

คือถ้าเราเอาเขาไปปล่อยทั้งโลกของเขาก็มีแค่เราคนเดียวก้อยมองว่ามันจะเลวร้ายกว่าการ ตัดแขน ตัดขาเขาเพิ่มเสียอีก อยากให้มองที่ใจของเขาเพราะถึงแม้ว่าขาเขาจะขาดไปข้างหนึ่ง หรือสอง ข้างแต่ท้ายที่สุดแล้วเขาก็เป็นเหมือนเพื่อนรักเป็นเหมือนคนในครอบครัวที่รักเราไม่เคยเปลี่ยนเลยล่ะค่ะ" คุณหมอก้อยกล่าวถึง ความรู้สึกที่มีต่อเหล่าสุนัขพิการ