เคยมีประสบการณ์เลี้ยงน้องหมาเร่ร่อนเหมือนกันครับ คือ ตอนแรกมันเดินผ่านไปผ่านมาหน้าบ้านน่าสงสาร แม่ผมก็มีแอบให้ข้าวมันบ้างเพราะสงสารเห็นตัวผอมนิดเดียว เดินเหมือนไม่มีแรง แต่แววตาเค้าเหมือนต้องการหาที่พักพิกจริงๆ จนกระทั้งมันไม่ไปไหนเลย นอนอยู่หน้าบ้านผมตลอด 5555 จนที่บ้านตกลงรับเลี้ยงเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้าน ซึ่งถือว่าเป็นหมาตัวแรกที่ผมเลี้ยงเลยก็ว่าได้ (ตอนนั้นยังอยู่ประถม) เลี้ยงดูจนแข็งแรงดี อยากจะบอกว่า มันซื่อสัตย์และรักเรามากจริงๆ ตอนนั้นผมเดินไปโรงเรียน มันก็จะเดินไปส่งผมทุกเช้าจนถึงหน้าปากซอยซึ่งค่อนข้างไกลกว่า 800 เมตร แล้วมันก็กลับบ้านเองได้ถูก ฉลาดมากๆๆ จนเมื่อผมกลับบ้าน เดินมาได้ครึ่งซอย ตะโกนเรียกชื่อ มันรีบวิ่งมาแบบเหมือนไม่เจอเราหลายเดือน 5555 ก็เลี้ยงและอยู่ด้วยกันหลายปีครับ จนมันเสีย ตอนนั้นจำได้ว่าร้องไห้หนักมาก และไม่กล้าเลี้ยงน้องหมาอีก เพราะกลัวทำใจไม่ได้ครับ ผ่านมาหลายปีจึงตัดสินใจทำใจเลี้ยงน้องหมาตัวใหม่ได้

อยากจะบอกว่า น้องหมาไร้บ้านเหล่านี้ เค้ารักและซื่อสัตย์กับเรามากจริงๆ ครับ เหมือนกับเราชีวิตนี้ของมัน มีเราแค่คนเดียวแล้วสำหรับมัน ใครที่เลี้ยงอยู่ก็อย่าคิดทอดทิ้งพวกเค้าเลยนะครับ ส่วนใครที่อยากหาน้องหมามาเลี้ยงลองหันมามองน้องหมาเหล่านี้ดูบ้างนะครับ พวกเค้าน่ารักและซื่อสัตย์ไม่แพ้หมาพันธุ์ดีๆ เลยล่ะ

คืนนั้นฝนตกหนักพอสมควร ได้ยินเสียงลูกสุนัขร้อง ตอนแรกคิดว่าบ้านแถว ๆ นั้นคงขังสุนัขเอาไว้ไม่ให้ออกไปวิ่งเล่น วันที่สองก็ยังได้ยินเสียงร้องอยู่ จนถึงวันที่สาม ตัดสินใจเดินไปดูรอบ ๆ ได้ยินเสียงลูกสุนัขดังมาจากท่อน้ำทิ้ง จึงรีบปีนลงไปช่วยเค้าขึ้นมา คิดว่าคงเป็นลูกหมาแถวนั้นหลงทาง เดี๋ยวก็คงหาทางกลับบ้านเอง และเนื่องด้วยเราก็เป็นคนต่างชาติที่ไปอยู่ต่างประเทศ เลี้ยงเอาไว้คงไม่ไหว แต่เค้าก็ไม่ไปไหน เอาวะ! เลี้ยงให้โตแล้วค่อยปล่อยเค้าไปตามทางละกัน พอเค้าโต กลับดันท้องมีลูกด้วย ๆ เอาไงดีหล่ะทีนี้ อีกไม่กี่เดือนก็กลับเมืองไทยแล้วด้วย หาคนรู้จักประเทศนั้นเลี้ยงก็ไม่มีใครเอา จะปล่อยทิ้งไว้แบบนี้หรอ ... แต่ด้วยความรัก ความผูกพัน เลยตัดสินใจเอากลับมาไทยด้วยทั้งแม่และลูก ด้วยเงินเก็บอันน้อยนิดของเรา และอยู่ด้วยกันจนถึงทุกวันนี้ค่ะ