สุนัขแก่จะเริ่มมีสีขนเปลี่ยนไปเป็นสีที่จางลง บางตัวสีออกเป็นสีเทาหรือสีขาว คล้ายกับคนแก่ที่มีผมหงอกขึ้น โดยเฉพาะบริเวณสันจมูกและรอบตา ทั้งนี้สุนัขบางตัวที่ยังไม่แแก่ ก็สามารถมีขนหงอกขึ้นก่อนวัยอันควรได้เช่นกัน มีการศึกษาหนึ่งของ Camille King และคณะ ตีพิมพ์ในวารสาร Applied animal behaviour science ฉบับเดือนธันวาคม ค.ศ. 2016 พบว่า น้องหมาที่ยังมีอายุน้อยก็มีขนหงอกขึ้นได้เช่นกัน การศึกษานี้ได้สำรวจสุนัข 400 ตัว ที่มีอายุช่วง 1-4 ปี จากแบบสำรวจเจ้าของสุนัข สุนัขที่มีขนหงอกขึ้นก่อนวัยอันควรนั้น ส่วนใหญ่จะเป็นสุนัขที่มีความวิตกกังวล ถูกกดดัน อยู่ในความกลัวเพราะเสียงที่ดัง นอกจากนี้สุนัขแก่จะมีขนหลอกขึ้นแล้ว บางตัวยังจะมีขนหยาบขึ้น ไม่นุ่มเหมือนแต่ก่อน หรือบางตัวก็จะมีขนที่บางลงเช่นกัน 

 

 

 

 

 

     ผิวหนังจะสุนัขแก่จะหนาตัวขึ้น ขาดความยืดหยุ่น หากเราดึงผิวหนังของสุนัขขึ้นแล้วปล่อยให้เด้งกลับตามเดิม มักจะพบว่ามีการคืนตัวช้าลง คล้ายคลึงกับสุนัขที่มีภาวะขาดน้ำ ในรายที่ชอบนอนตามพื้นแข็งๆ ก็จะพบผิวหนังหนาตัวจนด้านหยาบ โดยเฉพาะบริเวณข้อศอก นอกจากนี้สุนัขแก่บางตัวจะมีตุ่มเล็ก ๆ คล้ายกับก้อนหูดขึ้นตามผิวหนังทั่วตัว บางทีเราไถขนให้ แล้วไปโดนเม็ดตุ่มดังกล่าว ก็จะทำให้เลือดไหลออกมาได้ อย่างไรก็ตามเม็ดตุ่มดังกล่าวไม่เป็นอันตราย ยกเว้นว่าจะเป็นตุ่มที่มีขนาดใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็วภายในไม่กี่สัปดาห์ มีหนอง หรือขึ้นในบางตำแหน่งที่ไปรบกวนการใช้ชีวิตตามปกติของสุนัข แบบนี้เจ้าของควรจะต้องรีบพาน้องหมาไปพบสัตวแพทย์โดยทันทีครับ

 

 

 

 

 

     ฝ่าเท้าของสุนัขแก่มักจะหนาตัวและหยาบกร้าน หากเราลองสัมผัสก็จะรู้สึกว่าสาก ๆ ไม่นุ่มนิ่มเหมือนแต่ก่อน ส่วนเล็บเท้าก็จะเปราะแตกง่าย เวลาที่เราตัดเล็บให้สุนัขจะต้องใช้ความระมัดระวังเป็นพิเศษ ทั้งนี้สุนัขแก่บางตัวที่ไม่ค่อยได้เคลื่อนไหวร่างกายหรือเดินบ่อย ๆ  เล็บก็จะยาวมากเช่นกัน ทำให้เล็บอาจโค้งกลับมาจิกเข้าเนื้อเท้าได้ เจ้าของจะต้องหมั่นสังเกตและตัดเล็บในกับสุนัขเป็นประจำเช่นกัน

 

 

 

 

 

     การเปลี่ยนแปลงของดวงตาในสุนัขแก่เป็นเรื่องที่เจ้าของสังเกตเห็นได้ชัด โดยจะพบว่าในดวงตามรการขุ่นขาวบริเวณตำแหน่งตรงกลางดวงตา ซึ่งเกิดจากการที่เลนส์ตานั้นมีการขุ่นขาวขึ้น หากมีการขุ่นเพียงเล็กน้อยก็จะไม่ส่งผลต่อการใช้ชีวิตและการมองเห็นมากนัก แต่ถ้าขุ่นมากกว่า 60% ของเลนส์ตาก็จะทำให้สุนัขมองเห็นไม่ชัดหรือมองไม่เห็นเลย สุนัขบางตัวก็จะเดินชนสิ่งของที่มาขวาง ชนผนังกำแพง โดยเฉพาะบริเวณที่มืด

 

 

 

 

 

     ใบหูและช่องหูชั้นนอกอาจไม่มีการเปลี่ยนแปลงมากนักในสุนัขแก่ ยกเว้นจะเคยเป็นโรคช่องหูส่วนนอกอักเสบแบบเรื้อรังมาก่อน ก็จะพบว่ามีผิวหนังในช่องหูและใบหูที่หนาตัวขึ้น แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าสุนัขแก่ทุกตัวนั้นจะเป็นเช่นนี้ เพราะพบได้ในสุนัขช่วงวัยอื่น ๆ ได้เช่นกัน สำหรับในสุนัขแก่นั้น มักจะมีความเปลี่ยนแปลงทางด้านของการได้ยินอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะสุนัขที่มีอายุมากกว่า  7 ปีขึ้นไป อาจสูญเสียความสามารถของการได้ยิน เช่น การที่เราเรียกชื่อแล้วสุนัขไม่ตอบสนอง ซึ่งเจ้าของสามารถทดสอบได้ โดยการทำสิ่งของที่เกิดเสียงตกบริเวณข้างหลังของสุนัข หรือบีบลูกบอลยางให้เกิดเสียงขึ้นโดยที่สุนัขไม่ได้เห็น เพื่อดูการตอบสนองต่อเสียงนั้น ในสุนัขที่ปกติก็จะหันไปมองหาที่มาของเสียง แต่ถ้าสุนัขมีปัญหาของการได้ยิน ก็จะไม่ตอบสนองหรือตอบสนองช้า อย่างไรก็ดีสุนัขที่มีปัญหาการได้ยิน ก็จะสามารถปรับตัวการใช้ชีวิตได้ โดยเราสามารถสอนให้สุนัขเรียนรู้คำสั่งจากมือแทนการสั่งด้วยเสียง 

 

 

 

     สุนัขเป็นสัตว์ที่ขึ้นชื่อเรื่องความสามารถในการดมกลิ่นที่ดีกว่ามนุษย์หลายเท่า ซึ่งความสามารถในการดมกลิ่นของสุนัขนี้จะติดตัวไปยันสุนัขนั้นแก่ตัว การดมกลิ่นของสุนัขแก่อาจไม่ถึงกับแย่ลงอย่างมีนัยสำคัญมากนัก ยกเว้นสุนัขที่มีความผิดปกติเกี่ยวกับระบบประสาท สีผิวของจมูกจะจางลงจากที่บางตัวเคยมีจมูกสีดำ อาจเห็นในบางตำแหน่งมีสีซีด จางหรือชมพูอ่อน แต่อาจไม่เป็นเช่นนี้ในสุนัขแก่ทุกตัว บางตัวก็มีจมูกที่แห้งและหนาตัวขึ้น เจ้าของต้องหมั่นสังเกตสุนัข หากมีปัญหาหายลำบาก หายใจเข้ามีเสียงดัง หรือมีเลือดออกจากจมูกเจ้าของจะต้องรีบพาไปสัตวแพทย์ทันที  

 

 

 

 

  

     สุนัขที่มีอายุแล้วจะคราบหินปูนเกาะหนาตัว มีกลิ่นปาก และมีปัญหาเรื่องเหงือกและฟัน ทั้งนี้ขึ้นกับประวัติการใช้งานของฟันในสุนัขแต่ละตัว บางตัวอาขมีปัญหาฟันหัก ฟันแตก ฟันโยก หรือฟันหลุด สุนัขที่ใปัญหาเหล่านี้อาจมีผลกระทบต่อการกินได้ อาจถึงขั้นไม่ยอมกินอาหารเนื่องจากเจ็บปวด สุนัขแก่บางตัวอาจมีปัญหาเนื้องอกในช่องปากซึ่งพบได้บ่อยเช่นกัน เจ้าของต้องหมั่นสำรวจสุขภาพช่องปากให้กับสุนัข หากพบปัญหาผิดปกติตั้งแต่เริ่มต้นให้รีบพาไปพบสัตวแพทย์โดยทันที การแปรงฟันและการขจัดหินปูนให้สุนัขอย่างถูกวิธีโดยสามารถขอคำปรึกษาได้จากสัตวแพทย์

 

 

 

 

 

     สุนัขแก่ที่มีปัญหากระดูกและข้อนั้นพบได้หลายกรณี ทั้งโรคข้อเสื่อมและโรคข้ออักเสบ สุนัขที่มีปัญหาเหล่านี้จะส่งให้การเคลื่อนไหวร่างกายนั้นยากลำบากขึ้น บางรายอาจมีอาการเจ็บปวด จึงไม่อย่างเคลื่อนไหวร่างกาย หากพบว่าสุนัขแก่มีการเดินที่ผิดปกติ เจ้าของจะต้องรีบพาสุนัขไปพบสัตวแพทย์ เพื่อตรวจหาสาเหตุ การหลีกเลี่ยงให้สุนัขเดินบนพื้นลื่น ๆ หรือกระโดดขึ้นลงที่สูง และการช่วยเสริมสารอาหารบำรุงข้อตามคำแนะนำของสัตวแพทย์เป็นสิ่งที่เจ้าของผู้เลี้ยงสุนัขแก่ควรทำ

 

 

 

 

 

 

     สุนัขแก่จะมีการเปลี่ยนแปลงของน้ำหนักตัวให้เห็นได้ สุนัขบางตัวอ้วนขึ้นทั้ง ๆ ที่กินเท่าเดิม ทว่าการออกกำลังกายนั้นลดลง ชอบนอนมากขึ้น ทำให้น้ำหนักตัวเพิ่มขึ้นตามมา ทั้งนี้การเปลี่ยนแปลงน้ำหนักตัวของสุนัขแก่ยังขึ้นกับโรคที่สุนัขเป็นด้วย สุนัขแก่บางตัวเป็นโรคฮอร์โมนไทรอยด์ต่ำ โรคฮอร์โมนต่อมหมวกไตสูง ก็อาจทำให้มีน้ำหนักตัวสูงขึ้นได้ สุนัขบางตัวเป็นโรคเบาหวานหรือโรคไต ก็อาจทำให้มีน้ำหนักตัวลดลงได้เช่นกัน เจ้าของที่มีสุนัขอายุมากกว่า  7 ปีขึ้นไป เจ้าของควรหมั่นพาสุนัขไปตรวจสุขภาพเพื่อเฝ้าระวังโรคอย่างเป็นประจำ ทั้งนี้การปรับอาหารให้เหมาะสมกับช่วงวัยมีความสำคัญต่อการควบคุมน้ำหนักตัวได้ เจ้าของอาจปรับมาให้กินอาหารสูตรสำหรับสุนัขแก่โดยเฉพาะ เพื่อความเหมาะสมตามความต้องการของช่วงวัย

 

 

 

 

 

     สุนัขที่มีอายุมากจะมีความตื่นตัวลดน้อยลง นอนมากขึ้น ไม่ค่อยชอบเล่นเหมือนแต่ก่อน บางตัวเป็นโรคอัลไซเมอร์ หรือ cognitive dysfunction syndrome (CDS) ซึ่งเป็นความเสื่อมของระบบประสาทและสมอง ก็จะให้มีความผิดปกติแสดงออกมาทางพฤติกรรมหลายด้าน เช่น เดินไปเดินมาไร้จุดหมาย บางทีเดินไปติดซอกมุมแล้วเดินออกมาเองไม่ได้ ไม่สนใจใคร ไม่ทำตามคำสั่ง ขับถ่ายผิดที่ ชอบนอนตอนกลางวัน แต่กลางคืนไม่ยอมนอน  ฯลฯ ซึ่งถ้าสุนัขตัวไหนป่วยเป็นโรคนี้แล้ว จะไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ แต่สามารถรักษาเพื่อช่วยเพิ่มคุณภาพชีวิต ช่วยชะลอ และยืดอายุให้กับน้องหมาได้ หากสุนัขของใครมีอาการเหล่านี้แนะนำให้ปรึกาาสัตวแพทย์โดยทันทีครับ