ต่อจากเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ที่มะเหมี่ยวได้พูดถึงเรื่องราวของการวางโปรแกรมฝึกสุนัขขั้นพื้นฐานสำหรับลูกสุนัขกันแล้ว (กลับไปอ่านบทความ จับลูกสุนัขเข้าโปรแกรมฝึกขั้นพื้นฐาน ตอนที่ 1 ได้ที่นี่ค่ะ)  สัปดาห์นี้เราก็จะมาฝึกต่อกันอีก 3 คำสั่งที่เหลือ นั่นก็คือคำสั่ง รอ , คอย และ หมอบ กันค่ะ

     คำสั่ง รอ เป็นคำสั่งที่ต้องฝึกต่อจากคำสั่ง นั่ง ค่ะ ... หลังจากที่เราฝึกให้ลูกสุนัขนั่งได้แล้ว เราจะต้องปล่อยให้เขานั่งอยู่อย่างนั้น 2-3 วินาทีก่อนจะกดคลิกเกอร์ ฝึกแบบนี้ซ้ำๆ หลายๆ ครั้ง และค่อยๆ เพิ่มเวลาในการรอให้นานขึ้นเป็น 5-6 วินาที แล้วจึงเริ่มคำสั่งให้ลูกสุนัข "รอ" เมื่อสั่งคำสั่งรอแล้ว ให้เจ้าของเดินถอยไปหนึ่งถึงสองก้าว ถ้าลูกสุนัขยังนิ่งอยู่ก็กดคลิกเกอร์ แล้วเดินกลับไปให้ขนมกับลูกสุนัขเป็นรางวัล

     ขอย้ำอีกครั้งนะคะว่าฝึกด้วยวิธีนี้บ่อยๆ หลายๆ ครั้ง แต่ละครั้งให้ก้าวถอยหลังไปให้ไกลขึ้นทีละนิดๆ และกดคลิกเกอร์เมื่ออยู่ในจุดที่ห่างจากลูกสุนัขมากที่สุด ก่อนจะเดินกลับมาหาลูกสุนัขและให้รางวัล

     อ่อ! และที่สำคัญจะลืมไม่ได้เลย สั่งให้ลูกสุนัขอยู่ในคำสั่งรอแล้ว ก็ต้องสั่งปล่อยลูกสุนัขด้วยนะคะ โดยให้ใช้คำสั่งว่า "โอเค" เพื่อบอกให้ลูกสุนัขรู้ว่าการรอสิ้นสุดลงแล้วก็ได้ค่ะ


เมื่อลูกสุนัขรู้จักคำสั่ง "รอ" แล้ว ทีนี้ก็มาฝึกให้เขารู้จัก "คอย" กันต่อเลยค่ะ


     เอ๊ะ ว่าแต่คำสั่ง "รอ" กับ "คอย" นี่มันแตกต่างกันยังไงล่ะ? ... ฟังดูอาจจะคล้ายๆ กัน แต่จริงๆ แล้วไม่เหมือนกันนะคะ เพราะคำสั่งรอ มักจะใช้กับช่วงเวลาสั้นๆ แต่คำสั่งคอยจะหมายถึงการที่เจ้าของสามารถเดินไปไกลจากลูกสุนัขได้โดยให้เขานั่งคอยอยู่ตรงจุดเดินจนกว่าเจ้าของจะกลับมา

ขั้นตอนในการฝึก

     1. ให้เจ้าของใช้คำสั่ง "นั่ง" เพื่อให้ลูกสุนัขนั่งอยู่กับที่ หลังจากนั้นค่อยๆ เพิ่มเวลาในการนั่งของลูกสุุนัขให้นานขึ้นเรื่อยๆ ชมเชยและให้ขนมเป็นรางวัลเมื่อเขานั่งอยู่ได้นานขึ้น

     2. เจ้าของเริ่มถอยห่างจากตัวลูกสุนัข โดยค่อยๆ ถอยหลังช้าๆ พร้อมกับใช้คำสั่ง "คอย" ระหว่างใช้คำสั่งนี้ให้ยื่นฝ่ามือออกไปเพื่อเป็นสัญลักษณ์ว่าลูกสุนัขควรนั่งคอยอยู่กับที่ก่อน

     3. เมื่อเวลาผ่านไปสักพักหนึ่ง ให้เจ้าของกดคลิกเกอร์หนึ่งครั้ง หลังจากนั้นเดินกลับไปหาลูกสุนัขพร้อมกับชมเชยเขามากๆ และให้ขนมเป็นรางวัล ผู้เลี้ยงจะใช้คำสั่งปล่อยตัวเพื่อให้ลูกสุนัขรู้ว่าตอนนี้เขาเป็นอิสระได้แล้วแต่ถ้าลูกสุนัขขยับก่อนจะได้รับคำสั่งปล่อยตัว เจ้าของจะต้องล่อให้เขานั่งลงเหมือนเดิม จากนั้นให้ออกคำสั่ง "นั่ง" และ "คอย" ซ้ำอีกครั้ง คราวนี้ให้หันกลับมาหาลูกสุนัขเร็วกว่าครั้งก่อน เพื่อให้ลูกสุนัขเข้าใจว่าเขาได้รับรางวัลเพราะเขาไม่ขยับไปไหน เมื่อลูกสุนัขเริ่มทำได้แล้ว ให้เจ้าของค่อยๆ เพิ่มระยะเวลาและระยะห่างให้มากขึ้นกว่าเดิม


และปิดท้ายกันด้วยคำสั่ง "หมอบ"


     คำสั่งนี้เป็นคำสั่งที่เป็นเครื่องชี้วัดว่า ลูกสุนัขจะยอมรับเจ้าของในฐานะหัวหน้าหรือไม่ ลูกสุนัขจะทำท่านี้ก็ต่อเมื่อเขารู้สึกไว้วางใจผู้ฝึก เพราะการหมอบเป็นท่าที่ป้องกันภัยได้ยาก เป็นท่าที่แสดงถึงการยอมจำนนของลูกสุนัข และหมายถึงการยอมรับเจ้าของในฐานะหัวหน้าของเขาด้วย

ขั้นตอนในการฝึก

     1. เมื่อลูกสุนัขอยู่ในท่ายืน เจ้าของควรยื่นมือที่กำขนมไว้ออกไปในลักษณะคว่ำมือแล้วเรียกชื่อของลูกสุนัข อนุญาตให้ลูกสุนัขมาดมขนมในมือได้ แต่ห้ามให้ลูกสุนัขมาแย่งขนมไปได้

     2. เมื่อลูกสุนัขยื่นมือออกไปเหนือหัวของลูกสุนัข และเลยไปด้านหลังเล็กน้อย ลูกสุนัขจะย่อตัวลงนั่ง

     3. จากนั้นเจ้าของควรล่อให้น้องหมาเปลี่ยนจากท่านั่งเป็นท่าหมอบ โดยดึงมือที่ถือขนมกลับมาด้านหน้าและต่ำลงเกือบติดพื้น ลูกสุนัขจะพยายามยืดขาหน้าให้ตัวต่ำลง จนเขาไม่สามารถตามดมกลิ่นขนมได้อีกแล้ว นอกจากจะเปลี่ยนเป็นท่าหมอบ ทันทีที่เขาหมอบ ให้เจ้าของรีบกดคลิกเกอร์และเอาขนมให้ลูกสุนัขกินทันที

     ฝึกแบบนี้ซ้ำๆ หลายๆ ครั้ง และพูดคำว่า "หมอบ" เมื่อลูกสุนัขทิ้งตัวราบกับพื้น เมื่อลูกสุนัขเริ่มเข้าใจแล้วว่าการหมอบจะทำให้เขาได้กินขนม ลูกสุนัขจะยอมทำท่านี้เมื่อได้ยินคำว่า "หมอบ" โดยไม่ต้องรอเสียงคลิกเกอร์


     ... เย่ ในที่สุดก็ครบทั้งกระบวนการฝึกขั้นพื้นฐานแล้ว ทีนี้ก็ได้เวลาที่จะไปฝึกลูกสุนัขของเราอย่างจริงจังแล้วล่ะค่ะ