คุณหมอทิพย์เล่าให้เราฟังว่า เริ่มแรกเลยนั้นคุณหมอเรียนจบจากภาควิชากายภาพบำบัด คณะสหเวชศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โดยที่ตัดสินใจเลือกเรียนกายภาพเพราะว่าคุณแม่ป่วยเป็นโรครูมาตอยด์ซึ่งจะต้องทำกายภาพตลอดชีวิต แต่พอเรียนจบและเริ่มทำงานจริง จึงรู้สึกว่างานที่ทำนั้นไม่ตอบโจทย์ จึงตัดสินใจไปเรียนสัตวแพทย์

         
          “พอดีมีคุณป้าเป็นสัตวแพทย์ และมีโอกาสได้ไปช่วยงานคุณป้ามาตั้งแต่เด็ก ๆ หลังจากที่เรียนจบมาแล้วก็ทำงานกายภาพอยู่พักหนึ่งก็รู้สึกว่าเราอยากทำงานกับหมากับแมวมากกว่า แต่ไม่ใช่ว่าอยากจะเป็นแล้วเป็นเลยนะ อย่างตอนที่จบกายภาพแล้วจะมาต่อสัตวแพทย์ เราก็ผ่านการฝึกงานด้านกายภาพมาก่อน และเราไปที่โรงพยาบาลสัตว์ ไปคลุกคลีอยู่ตรงนั้นช่วงเวลาหนึ่งจนมั่นใจ คือถ้ามันเป็นงานที่ใช่ที่เราอยากทำจริง ๆ มันจะมีความรู้สึกข้างในที่บอกว่าใช่ก็ให้เชื่อความรู้สึกตัวเอง ถ้ามันใช่ก็คือใช่”
         
         คุณหมอทิพย์เล่าต่อว่าหลังจากที่จบสัตวแพทย์ ตอนนั้นยังไม่มีใครทำเรื่องกายภาพบำบัดในสัตว์ เลยเริ่มเห็นช่องทาง เพราะว่าเวลาที่น้องหมาผ่าตัดกระดูกหรือระบบประสาทมีปัญหา จะต้องทำกายภาพซึ่งมีวิธีการอยู่มากมายที่ทำให้น้องหมากลับมาให้ชีวิตปกติได้เร็วขึ้น จากเดิมที่ชอบด้านกายภาพอยู่แล้ว จึงคิดว่าน่าจะนำความรู้ทางการแพทย์ที่เรียนมาประยุกต์ใช้กับด้านสัตวแพทย์ได้ และน่าจะสามารถพัฒนาด้านกายภาพบำบัดในน้องหมาให้ดียิ่งขึ้น จึงตัดสินใจเรียนต่อปริญญาโทและทำงานวิจัยด้านกายภาพบำบัดในสัตว์โดยเฉพาะที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

การสื่อสารคือความยากในการทำงานกายภาพสัตว์

เสน่ห์ของกายภาพบำบัดคือการได้ใช้เวลาร่วมกับสัตว์

          นอกจากนี้คุณหมอทิพย์ยังได้ทำแฟนเพจ "Dog Fit dog fit firm by พี่หมอทิพย์" เพื่อแชร์ความรู้ให้คนทั่วไปอีกด้วย ซึ่งคุณหมอทิพย์มีแรงบันดาลใจที่ว่าคนเราควรจะทำประโยชน์อะไรให้โลกใบนี้บ้างเท่าที่เราสามารถทำได้ เอาความรู้ความสามารถมาทำประโยชน์ให้กับคนอื่นๆ ถ้าตายไปก็ให้มันเหลือประโยชน์อะไรไว้บนโลกใบนี้ โดยคุณหมอทิพย์หวังอย่างน้อยว่าคนเลี้ยงน้องหมาจะได้รับความรู้ไปดูแลน้องหมาให้ดียิ่งขึ้น

 

อดีตแก้ไขอะไรไม่ได้ สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วดีเสมอ