เรื่องราวความรักของคนกับสุนัขนั้น อาจจะมีหลากหลายแง่มุมและรายละเอียด แต่ทว่าไม่มีเรื่องราวใดจะสร้างความประทับใจให้กับผู้คนทั่วโลกได้อย่างเรื่องของ "เจ้าฮาจิโกะ" ที่รอคอยเจ้านายที่จากไปอยู่ที่เดิมเช่นนั้นทุกวัน จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จนกระทั่งชีวิตของมันได้ล่วงโรยไปตามอายุขัย โดยที่ไม่มีโอกาสได้เจอหน้าเจ้านายอันเป็นที่รักของมันอีกเลย ...

     ย้อนไปในวันที่  8 มีนาคม ค.ศ. 1935 ท่ามกลางความวุ่นวายของเมืองหลวงกรุงโตเกียว มีคนพบร่างสุนัขตัวหนึ่งนอนตายอยู่บนถนนแคบ ๆ ซึ่งร่างของสุนัขไร้วิญญาณนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน หลายคนต่างก็รู้จักดีและต่างจำได้ว่าเป็น "ฮาจิ" มันเลือกที่จะนอนตายอย่างเพียงลำพังในมุมที่เงียบสงบ วันต่อมาหลังผู้คนทราบว่าเจ้าฮาจิโกะได้จากโลกนี้ไปแล้ว ก็ได้เดินทางมายังสถานีชิบูยะเพื่อไว้อาลัยนับพันคน บ้างนำดอกไม้มาวางและสวดมนต์ให้ฮาจิโกะ หลายคนต่างโศกเศร้าต่อการจากไปในครั้งนี้ และตั้งคำถามในใจเกี่ยวกับเรื่องสาเหตุการตายของมัน
 

    
     ผมได้มีโอกาสกลับไปยังกรุงโตเกียวอีกครั้ง หลังจากเมื่อ 2 ปีก่อนได้เคยไปเยี่ยมร่างของเจ้าฮาจิที่ถูกสตาฟไว้อยู่ที่พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์และธรรมชาติวิทยาอูเอโนะ ร่างของฮาจิโกะเป็นสุนัขสีขาว อยู่ร่วมกับสุนัขอีก  2 ตัว คือ เจ้าจิโร่และทาโร่ ซึ่งเป็นสุนัขลากเลื่อนที่อยู่รอดจากการถูกทิ้งไว้ที่ขั้วโลกใต้ได้นานถึง 1 ปี นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอร่างของฮาจิโกะตัวจริง

     ครั้งนี้ผมตั้งใจกลับไปเยี่ยมฮาจิโกะอีกครั้ง และจะไปตามหาร่องรอยถึงสาเหตุการตายของเจ้าฮาจิ ว่าจริง ๆ แล้วมันแก่ตาย ป่วยตาย หรือมีใครทำให้มันตายกันแน่ ผมนั่งรถไฟใต้ดินมายังสถานี Todaimae จากนั้นก็เดินเข้าประตูของมหาวิทยาลัยโตเกียว แถว ๆ อูเอโนะ เมื่อถึงตรงนั้น ถ้าเราหันหน้าเข้ามหาวิทยาลัยทางด้านซ้ายมือ เราจะเห็นรูปปั้นของศาสตรจารย์อุเอโนะกับเจ้าฮาจิโกะ รูปปั้นนี้เกิดจากความตั้งใจของผู้รักฮาจิโกะ ซึ่งได้รวบรวมเงินมาปั้นรูปปั้นให้เจ้าฮาจิโกะได้เจอกับเจ้านายของมันอีกครั้ง ในวาระครบรอบ 80 ปี การจากไปของเจ้าฮาจิโกะ ซึ่งเปิดอย่างเป็นทางการไปเมื่อวันที่  8 มีนาคม ค.ศ. 2015
 

    จากรูปปั้นนี้พอเราหันหลังกลับมา เราก็จะเจอกับอาคารเล็ก ๆ ชั้นเดียว ซึ่งอยู่ติดกับประตูทางเข้าเลย (ถ้าตอนเข้ามาจะอยู่ทางด้านขวามือของประตูทางเข้านั่นเอง) ตรงนั้นเป็นที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์ Nogaku museum ที่ได้รวบรวมผลงานวิจัยของคณะ และมีมุมเล็ก ๆ ที่จัดแสดงเรื่องราวของเจ้าฮาจิโกะกับรูปปั้นครึ่งตัวของศาสตราจารย์อูเอโนะอยู่ด้วย สถานที่แห่งนี้แหละครับ ที่เราจะไปหาคำตอบว่า เจ้าฮาจิโกะนั้นเป็นอะไรตายกันแน่...
 

สาเหตุการจากไปของฮาจิโกะ

      ในปี ค.ศ. 1935 ภายหลังจากที่เจ้าฮาจิโกะตาย ร่างของมันถูกส่งไปชันสูตรเพื่อหาสาเหตุการตายที่มหาวิทยาลัยโตเกียว ภายหลังจากการชันสูตรแล้ว อวัยวะบางส่วนและผลชันสูตรได้ถูกเก็บรวบรวมไว้ ต่อมาได้นำอวัยวะสำคัญที่ดองรักษาสภาพไว้บางส่วนของเจ้าฮาจิโกะ มาจัดแสดง พร้อมกับผลการชันสูตรสาเหตุการตายของมัน ย้อนไปเมื่อ 80 กว่าปีก่อน ผลการผ่าซากชันสูตรสาเหตุการตายบอกกับเราว่า ฮาจิโกะตายด้วยสาเหตุ "การติดพยาธิหนอนหัวใจ!" ผลการผ่าซาก (necropsy) ตรวจพบพยาธิหนอนหัวใจจำนวนมากภายในห้องหัวใจ ทำให้ขัดขวางการสูบฉีดเลือดและการทำงานของหัวใจ ภาพข้างล่างนี้ คือ หัวใจและปอดจริง ๆ ของเจ้าฮาจิโกะ ซึ่งมีขนาดโตผิดปกติเมื่อเทียบกับหัวใจของสุนัขที่ปกติทั่วไป ข้างในภายในห้องหัวใจเราจะเห็นว่ามี พยาธิหนอนหัวใจระยะโตเต็มวัยจำนวนมากอยู่ในนั้นด้วย น่าเศร้าใจว่าฮาจิโกะต้องใช้ชีวิตร่วมกับหนอนพยาธิในหัวใจแบบนี้อยู่ร่วมหลายปีก่อนตาย

 

     ส่วนที่ตับก็มียังลักษณะของเนื้อเยื่อพังผืดเกิดขึ้นแทรกในเนื้อเยื่อตับ (Liver fibrosis) ทำให้ตับดูมีขนาดเล็กและแข็งกว่าปกติ ผิวตับค่อนข้างขรุขระไม่เรียบ นอกจากนี้ยังพบว่าเจ้าฮาจิโกะยังมีภาวะท้องมาน (ascites) และมีภาวะน้ำท่วมปอดอีกด้วย เราสามารถมองเห็นตับและม้ามของเจ้าฮาจิโกะที่ถูกเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีในพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ และนั่นก็เป็นผลของการชันสูตรเมื่อ 80 กว่าปีมาแล้ว

     จนกระทั้งเวลาผ่านไปอีกหลายปีต่อมา เมื่อวิทยาการและเครื่องมือวินิจฉัยทางการสัตวแพทย์รุดหน้าขึ้น ได้มีการนำอวัยวะของเจ้าฮาจิโกะกลับไปชันสูตรใหม่อีกครั้ง และครั้งนี้ก็ได้พบคำตอบที่ซ่อนอยู่ถึงสาเหตุการตายของฮาจิโกะว่า จริง ๆ แล้วฮาจิโกะนั้นอาจตายจากการป่วยเป็นโรคร้ายอีกอย่างอยู่ด้วยเช่นกัน

 

     ในปี ค.ศ. 2011 ได้มีการนำหัวใจและปอดของเจ้าฮาจิโกะกลับไปชันสูตรด้วยเครื่องสร้างภาพด้วยสนามแม่เหล็กไฟฟ้าหรือ MRI ซึ่งเป็นระยะเวลา 76 ปีหลังที่ฮาจิโกะจากโลกนี้ไป ก็พบว่า ฮาจิโกะมี ก้อนเนื้องอก (nodule) แทรกตัวอยู่ภายในเนื้อเยื่อหัวใจและที่ปอดเป็นจำนวนมาก อีกทั้งยังได้ตัดเนื้อเยื่อปอดของฮาจิโกะไปทำการตรวจวินิจฉัยเซลล์ ก็พบว่าเป็น "เซลล์มะเร็ง" ซึ่งแทรกตัวอยู่ ในภาพข้างล่างนี้เป็นการเปรียบเซลล์ปอดของฮาจิโกะกับเซลล์ปอดของสุนัขปกติ พบว่าเต็มไปด้วยเซลล์มะเร็ง  ทำให้ปอดของฮาจิโกะทำงานได้ไม่ปกติ เป็นเหตุที่ทำให้เสียชีวิตได้ด้วยเช่นกัน

 

     น่าเศร้า! ชีวิตของฮาจิโกะ แม้จะมีอายุยืนยาวถึงเกือบ 12 ปี แต่มันกลับได้ใช้ชีวิตที่มีความสุขกับเจ้านายที่รักจริง ๆ เพียงแค่ปีกว่าเท่านั้นเอง ศาสตราจารย์อูเอโนะเสียชีวิตอย่างกระทันหันไปเมื่อวันที่ 21 พฤษภาคม ค.ศ. 1925 ตอนนั้นฮาจิเพิ่งจะมีอายุแค่เพียง 18 เดือนเท่านั้นเอง ชีวิตที่เหลือฮาจิโกะต้องอยู่อย่างเดียวดายและยากลำบาก แม้จะมีคนพยายามนำไปเลี้ยง แต่สุดท้ายมันก็จะกลับมานั่งตามลำพังที่หน้าสถานีรถไฟชิบูยะทุกครั้ง บ่อยครั้งที่ถูกคนทำร้าย เพราะไม่ชอบให้มีสุนัขมายุ่มย่ามแถวสถานี มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ดีกับมัน มันใช้ชีวิตแบบนี้อยู่นานหลายปี ก่อนที่มันจะมีชื่อเสียงโด่งดังปี ค.ศ. 1932

 

     เมื่อเรื่องราวของฮาจิโกะได้รับการถ่ายทอดผ่านสื่อจนเป็นกระแสในสังคม มีคนให้ความสนใจ หลายคนมาที่นี่เพื่อแวะมาหา มาเล่นด้วย หรือเอาของกินมาให้ แต่ฮาจิโกะก็คงไม่ได้รู้สึกอะไรกับการที่สังคมทำให้เช่นกัน ลมหายใจสุดท้ายมันเลือกที่จะจากไปอย่างเดียวดายในที่เงียบสงบตามลำพัง ตลอดชีวิตที่ผ่านมา ไม่ใช่แค่เพียงหัวใจที่ต้องแตกสลายจาการต้องพลัดพรากจากเจ้านายที่รักเท่านั้น แต่ร่างกายของฮาจิโกะเอง โดยเฉพาะหัวใจของมัน ก็ต้องเผชิญโรคร้ายที่เป็นอยู่หลายโรคด้วยเช่นกัน ทั้งโรคพยาธิหนอนหัวใจและโรคมะเร็ง จนเป็นที่มาของสาเหตุการตายดังกล่าว เหลือไว้แต่เรื่องเล่าขานที่จะเป็นตำนานตลอดไป 



 

บทความโดย : Dogilike.com
www.dogilike.com

รูปภาพประกอบบางส่วน :
https://sociorocketnewsen.files.wordpress.com/2013/12/screen-shot-2013-12-06-at-4-15-10-am.png?w=640&h=494



พาไปและถ่ายภาพโดย :
http://family.dogilike.com/tonvet/