มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่อยากรู้เรื่องของอนาคต เพื่อจะได้เตรียมพร้อมในการรับมือ ถึงสิ่งที่จะเปลี่ยนแปลงไป เกิร์ด จิเจอเรนเซอร์ และ โรซิโอ การ์เซีย-เรตาเมโร สำรวจกลุ่มตัวอย่าง 2,000 คน ในประเทศสเปนและเยอรมัน ผลวิจัยได้ตีพิมพ์ลงใน Psychological review บอกว่า 85-90% ของกลุ่มตัวอย่างแทบไม่อยากรู้อนาคตที่เป็นเรื่องร้ายแรงของตนเอง แต่ที่น่าแปลกใจกว่านั้นคือ กลุ่มตัวอย่างประมาณ 40-70% ไม่ต้องการที่จะรู้เรื่องดี ๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคตด้วยเช่นกัน โดยมีคนเพียง 1% เท่านั้น ที่อยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองบ้างในอนาคต  ตัวเลขนี้จะจริงหรือไม่ ? ถ้ามาสำรวจประชากรในประเทศไทยแล้วจะเป็นอย่างไร

 

     ทำไมคนจึงใคร่อยากรู้อนาคต บางคนเชื่อใน​สิ่ง​ลึกลับ​เหนือ​ธรรมชาติก็ไปหาร่างทรง บาง​คน​พึ่ง​โหราศาสตร์ก็​ไป​หา​หมอดู บางคนนิยม​อ่าน​คำทำนายดวงตาม​คอลัมน์​ต่าง ๆ ทั้งหนังสือและสื่อออนไลน์ หรือแม้แต่การ​ดู​ไพ่​ และ​ลายมือจากคนใกล้ชิดที่เขาอ้างว่าศึกษามา ในทางการแพทย์ก็มีการทำนายอนาคตเช่นกัน แต่เป็นการทำนายอนาคตของโรคที่ผู้ป่วยเป็นอยู่ เราเรียกว่า การพยากรณ์โรค หรือ Prognosis ซึ่งก็มีมานานแล้วตั้งแต่ในยุคของฮิปโปเครติส บิดาแห่งวงการแพทย์ตะวันตก ซึ่งรากศัพท์ของคำว่า Pronosis นี้เองก็มาจากภาษากรีก ที่แปลว่า รู้ก่อน การคาดคะเน

 

     การพยากรณ์โรค นี้ก็เป็นการคาดการณ์ความเป็นไปได้ของโรคว่า จะหาย ไม่หาย หรือจะมีความรุนแรงหรือไม่และอย่างไร โดยใช้หลักสถิติและข้อมูลในอดีตมากำหนดทิศทาง ตลอดจนอาศัยกระบวนการต่าง ๆ มาวิเคราะห์ ไม่ว่าจะเป็นจำนวนผู้ป่วยที่หาย จำนวนผู้ป่วยที่ตาย ระยะเวลาในการอยู่รอดชีวิต ทิศทางแนวโน้มของโรค ตลอดจนปัจจัยต่าง ๆ ที่อาจมีผลทำให้การพยากรณ์นั้นคาดเคลื่อน ซึ่งการพยากรณ์โรคนี้แต่ละโรคก็ไม่เหมือนกัน เป็นตัวเลขของประชากรหมู่มากที่ป่วยเป็นโรคดังกล่าว เพื่อใช้สำหรับการตัดสินใจในการวางแผนการรักษา และรับมือถึงผลที่จะตามมาของโรคที่เป็นอยู่ต่อไปในอนาคต

 

 

     การพยากรณ์โรคนั้นเราจะให้ระดับออกเป็น 5 เกรดครับ คือ Good, Fair, Guard, Poor และ Grave ไล่เรียงจากดีที่สุดมาจนถึงแย่ที่สุดตามลำดับ ซึ่งเป็นการแบ่งระดับที่กว้าง ๆ ทั้งนี้การพยากรณ์โรคในแต่ละโรคนั้นก็มีความต่างกันไป เช่น สุนัขที่เป็นโรคลำไส้อักเสบจากเชื้อพาร์โวไวรัส ถ้าไม่ได้รับการรักษาอะไรเลย 80% ของลูกสุนัขที่ป่วย จะตายภายใน 4-5 วัน เป็นต้น คำทำนายเหล่านี้เป็นงานวิจัยที่ได้ทำการศึกษามาแล้ว มีความแม่นยำในประชากรส่วนใหญ่ แต่ในรายบุคคลอาจมีปัจจัยที่ต่างกันทำให้ผลอาจคาดเคลื่อนไปบ้าง 

 

     กล่าวโดยสรุปก็คือ การพยากรณ์โรคนั้น เป็นโอกาสที่จะเกิดขึ้นได้เมื่อป่วยด้วยโรคใดโรคหนึ่ง บอกเราได้ทั้งในทางที่ดี เช่น โอกาสรอดชีวิต การหายของโรค ฯลฯ และก็สามารถบอกไปในทางร้ายได้ เช่น โอกาสเสียชีวิต ระยะเวลาในการอยู่รอด ฯลฯ ถือเป็นหนึงเครื่องมือในการทำนายอนาคตของโรคในทางการแพทย์ที่สัตว์ป่วยจะต้องเผชิญต่อไป เพื่อช่วยในการตัดสินในวางแผนในการรักษาโรคได้ อย่างไรก็ดีข้อมูลเหล่านี้เป็นเพียงการคาดเดาจากข้อมูลทางสถิติ มีความแม่นยำในระดับหนึ่ง สัตว์ป่วยอาจอยู่ได้นานกว่าหรือสั้นกว่าที่คุณหมอบอกได้ ขึ้นกับการดำเนินไปของโรคและภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นมาเฉพาะหน้าด้วยครับ